Avuçlarımda saklı bir gülüşün en derin çizgileriyle saat sıfır iki.
İtfaiye durağının yangınları arasından kalkıyor,
Boynunda ince bir nefes ekspresi.
Duvarların arasında geçen vagonlara değiyor parmakların.
Yanıyor tüm şehrin ışıkları
Yolcular bilmediği kentlerde bilmediği duraklarda iniyor
Soruyor bir biletçi:
Kim biner bu vagonlara?
Kim gider itfaiye durağına?
Kim tutar ellerini paslı vagonların?
Sen geliyorsun yirmi yedi gidiyor.
Bir defne sarıyor garın bavullarını
Yeşeriyor kasabalarda zamanlar
Sıfır iki bitiyor biz başlıyoruz.
👏
Yine enfes bir şiir yazmışsın kalemine sağlık 🌸