Vuslat

Özlüyorum seni,

gözlerinin içine bakarken kaybolmayı,

gülüşünle hayat bulmayı özlüyorum.

Ruhum parmak uçlarımda acıya tutulu,

yüreğimin boyumdan büyük sevdası

fersah fersah açılırken,

hudutsuz yolları saniyeler içinde arşınlıyor.

gözlerim seni özlüyor sevgilim,

dilim senin ruhunda ahenkle dans eden,

şiirleri okumayı arzuluyor.

Ey sevgili, ey canan, ey yâr!

dudaklarınla dokunduğun kalbim,

kızıl bir alev topu.

ne senden başkasını koyabiliyor,

ne de senden başkasına bakabiliyor.

alnına dökülen perçemlerini öpmek istiyor dudaklarım.

kirpiklerinin gölgesi düşen elmacık kemiklerine,

vuslatım hiç bitmiyor.

Kayboluyorum gökyüzünün maviliğinde,

ruhum bedenimi terk ettiği gibi geliveriyor yanına.

rüzgâr oluyor parmaklarım,

ipek saçlarının arasına hoyratça dalıyor.

kollarım bir güneş misali,

tüm bedenine sarmalanıp, amansız soğuklardan koruyor seni.

Bedenim seninle olmadı tek bir gün,

ne doyasıya bakabildim o gözlerine,

ne de içime çeke çeke koklayabildim kokunu.

yoksun yanımda sevgilim,

parmakların parmaklarımın arasına karışmıyor cananım,

gözlerin gözlerime aşkla bakmıyor cancağızım.

Ey ruhuma parsel parsel işleyen sevgili!

bu güneş, sen varsın diye ısıtıyor bedenimi.

bu rüzgâr, senin kokunu getirirken

en kıymetli varlığı taşıdığını bilmiyor.

senin tek bir gün haberin olmadan,

ipek tenine iliştirdiğim karanfil tohumları aşkımla filizleniyor.

Özlüyorum seni,

gülerken inci gibi parlayan dişlerinin üzerinde bükülen,

dudaklarının neşesini,

sesinin en kıymetli tınısını,

varlığının beni sana hayran bırakan paha biçilmez,

mükemmeliyetini özlüyorum.

Seni ruhumun derinlerinde,

senden ve dünyadan habersiz,

masumca ve en kıymetli hislerle,

özlüyorum cananım.

seninle kavuşamayacağımı bildiğim hâlde,

güneşli günlere inanıyorum.