02.27

Avuçlarımda saklı bir gülüşün en derin çizgileriyle saat sıfır iki.

İtfaiye durağının yangınları arasından kalkıyor,

Boynunda ince bir nefes ekspresi.

Duvarların arasında geçen vagonlara değiyor parmakların.

Yanıyor tüm şehrin ışıkları

Yolcular bilmediği kentlerde bilmediği duraklarda iniyor

Soruyor bir biletçi:

Kim biner bu vagonlara?

Kim gider itfaiye durağına?

Kim tutar ellerini paslı vagonların?

Sen geliyorsun yirmi yedi gidiyor.

Bir defne sarıyor garın bavullarını

Yeşeriyor kasabalarda zamanlar

Sıfır iki bitiyor biz başlıyoruz.