İyilik, yola düşen, yoldan toplanan bir şey değildir. Tesadüfen ele geçen bir şey de değildir. İnsan iyiliği ancak başka bir insandan öğrenir.
Cengiz Aytmatov – Toprak Ana
İlk olarak iyilikle başlamak istedim. Günümüzde iyilikten, merhametten o kadar uzaklaştık ki birbirimize olan güvenimiz kalmadı.
Bana burada bir köşe ayırıp yazılarımı sizinle paylaşma fırsatı verdiği için bu güzel dergide emeği geçen herkese çok teşekkür eder, minnetlerimi sunarım. Burada yazma amacımı biraz açıklayarak söze başlamak isterim. Biraz eski kafa ve eskiyi özleyen biri olarak siz değerli genç dostlarımla konuşmak, dertleşmek ve bir şeyler paylaşmak istedim. Günümüzde siz ve sizin yaş grubunuz gençlerin okumaktan, araştırmaktan, incelemekten uzak bir zeminde yetiştiklerine şahit olup bundan çok rahatsız oluyorum. “Z kuşağı” tabirini kullanmak istemiyorum çünkü siz değerli dostlarımı böyle sınıflandırmak hiç hoşuma gitmiyor.
Bahsettiğim acziyetten sizleri tenzih ediyorum. Bu dergiyi okuyorsa, bu yazıyı sıkılmadan okuyup benim derdimle dertleniyorsa bir kişi kesinlikle bu sınıfa girmez. Benim ele almak istediğim gerçek hayattan kendini iyice soyutlamış ve sanal dünyanın bağımlısı olmuş gençlerdir.
Kendi çocukluğumu, gençliğimi düşündüğümde şimdilerde pek bulunmayan o özlediğim mahalle kültürü, birliktelik ve beraberlik kavramlarını iyice kaybettik. Herkesin birbirini tanıdığı, herkesin birbirine güvendiği bir ortamdan, aynı binada oturup karşı komşusuyla merhabalaşmayan, selamlaşamayan bir ortama evrildik. Bunun tek sebebinin teknoloji bağımlılığı olduğunu düşünmüyorum. Bunu biz kendimize biz yaptık. Eskide güzel olan ne varsa bizden sonra gelen kardeşlerimize, gençlerimize bunları aktaramadık. Küçüğün büyüğe olan saygısından dem vurduk ama büyüğün küçüğe olan saygı ve sevgisinden bahsetmedik, sonra küçüğün saygılı olmasını bekledik. Gençleri tembel olmakla suçladık ama kendi tembelliklerimizi görmez olduk. Asıl bunun temeline inip bunu değerlendirmemiz lazım. Biz neden bu kadar tembel olduk? Neden bu kadar acımasız ve vicdansız olduk?
Sözün kısası dostlarım biz kendimize ne yaptık ve yapmaya devam ediyoruz? Biz iyiliği yine birbirimizden öğrenip yine biz birbirimizi düzelteceğiz. Gençlik ölmemiş, sadece derin bir uykuda. Silkelenip, uyandırılması lazım ve bunu bizler başaracağız.
Bu yazıya kıymet verip okuduğunuz için, verdiğiniz kıymetten ötürü çok teşekkür ederim dostlarım, saygı ve selamlarımla