“Şans, şanslı olduğuna inanmaktır.” Tennessee Williams
Kendinizi şanslı bulur musunuz? Bu sorunun cevabını düşünürken canınız sıkılır gibi olduysa yazıyı okumaya devam etmenizi öneririm, zira şans konusuna, psikolojik bir deney eşliğinde, hep birlikte bakacağız.
Varlığına sorgusuz inandığımız şansın, genellikle hep başka insanlara bahşedildiğini var sayarız; başvurduğumuz işin olmayacağını adımız gibi bilir, tanışmak için can attıklarımızla bir türlü denk gelemez, katıldığımız basit bir çekilişten bile iyi sonuç beklemeyiz. Hal böyle iken bu “şanssızlık” damgası dilimize yansır, hatta belki hayatımıza bile.
Kendini şans faktörünü incelemeye adayan, yıllarca bu konu üzerinde düşünen psikolog Richard Wiseman, şansın gerçekten var olup olmadığını incelemek için bir çalışma yapmaya karar verir. Nihayetinde araştırmayı gerçekleştirmek için kendilerini şanslı ve şanssız gören kişilerden oluşan iki deney grubunu araştırmasına dahil eder. Bu iki gruptaki her bir deneğe birer gazete verir ve onlardan gazeteyi inceleyip içerisinde kaç fotoğraf bulunduğunu belirtmelerini ister. Ayrıca her gazetenin bir sayfasına 5 fontla yazılmış-sayfanın neredeyse yarısını kaplayan şu notu ekler: “Deney görevlisine bunu gördüğünüzü söyleyin ve 250 dolar kazanın.” Araştırmanın kilit noktası olan bu not, deney sonucuna göre kendilerini şanssız hissedenler tarafından görülmezken, şanslı hissedenlerin hemen hemen hepsi tarafından fark edilir. Bu araştırma sonunda ise Wiseman, şansın, ilahi bir hediye ya da sihirli bir yetenek olmadığını vurgulayıp ''Aslında şans, bir zihin durumu, düşünme ve davranma biçimi. İnsanlar şanslı ya da şanssız doğmazlar, düşünceleri, hisleri ve davranışlarıyla iyi ve kötü şanslarını kendileri yaratırlar.'' diyerek şansın kişi kaynaklı olduğunu belirtmiştir.
Bu deney şansa bakışınızı az da olsa değiştirdiyse gelin, Wiseman’ın şanslı insanlarda fark ettiği 4 özelliğe bir bakalım. Şanslı kişiler:
1. Şans fırsatlarını yaratma ve fark etme konusunda beceriklidirler.
2. Sezgilerini dinleyerek şanslı kararlar verebilirler.
3. Olumlu beklentiler sayesinde doğru çıkan tahminlerde bulunurlar.
4. Şanssızlığı şansa dönüştüren esnek bir yaklaşım benimserler.
Wiseman, gözlemlediği bu ilkelerin gerçek olup olmadığını test edebilmek için ise yine bir grup gönüllü katılımcıdan bir ay boyunca şanslı biri gibi düşünüp, davranmasına yardımcı olacak egzersizler vererek onlardaki değişimi izlemeyi hedeflemiştir. Deney sonucunda deneklerin yüzde 80’i kendilerini daha mutlu, daha tatminkâr ve en önemlisi daha şanslı hissettiğini söylemiştir. Bu harikulade deneylerden yola çıkarak şansın sanılanın aksine ilahi kaynaklı değil de kişinin kendisine ve hayata bakışına bağlı olarak geliştiğini söyleyebiliriz.
Peki, Wiseman’ın bahsettiği şans ilkelerini hayatımıza entegre etmek için neler yapabiliriz?
· Yeni deneyimlere açık olun, rutininizden çıkmaktan korkmayın.
· İç sesinize kulak tıkamayın, sezgilerine güvenin.
· Güçlü bir şans ağı için insanlarla iletişim kurmak için yoğun çaba harcayın.
· İyi geleceğe odaklanın eğer talihsiz deneyimleriniz fazlaysa bunların da olumlu bir sonuca varacağını düşünün.
· Önemli bir toplantı veya görüşme öncesinde kendinizi şanslı hayal edin.
· ve elbette tüm bunların yanında şanssızlık yaşamamak için başarı yolunda elinizden gelenleri yapın.
Tüm bu tavsiyelerin biraz yukarıdan söylenmiş, klişe kişisel gelişim tavsiyelerinden farksız olduğunu düşünebilirsiniz fakat hayat bizim algıladıklarımızla ve (kadercilikle her ne kadar aksini savunsak da) kendi ellerimizde şekillenir. Dünyaya ve kendimize bakışımızın her zaman olumlu olması dileğiyle…
KAYNAKÇA:
Kaleminize sağlık
Secret kitabını hatırlattı bana. Evrene verilen iyi mesajın bize bir gün mutlak geri döneceği konusu.... ama bana kalırsa insan niyeti ile nasibini arasında bir yerde gezinip durur...