Ruhunuzdan Daha Temiz

Kirlenen beden kokar. Onu temizlemenin karşılığı da bir kalıp sabun ve bir kova arı sudur. Bunlar, en kirli zanaatta çalışan insanı bile temizlemeye kâfidir. İnsanı temizleyen bu mezkûr meramlar, ölüyü dahi aynı temizlikte paklar. (ölüm ki ancak başka bir ölümle yıkanır, teneşirler bu yüzden hep beyaz kalır.*) Peki, ruhu kirlenen insanın belirtileri nelerdir? Dedikoducu, bencil, doyumsuz, riyakar, pesimist, güvensiz, yaşama isteksizliği vesaire olabilir mi? Ya ruhu kirli insanı temizlemenin karşılığı nedir? Bir kalıp sabun ile bir kova su kafi midir?

Bugün, üstünde "Ruhunuzdan daha temiz " yazan bir çöp konteynerin fotoğrafı ikinci defa gözüme ilişti. Konteynerin ardında sırasıyla; çiçekler, çam ağaçları, sarı deve tüyleri gibi güneşte parlayan kumlar, köpüklü dalgalar ve nihayetinde maviye çalan deniz uzanıyordu, bir de denizin üstünde ihtirasla denizle birleşen gökyüzü. Mikro art cenneti andıran bu manzara, asla tarif edemeyeceğim bir güzellikteydi. Kutsal kitaplarda vadedilen ve insanların yaşadığı toprakları, uğruna cehenneme çevirdiği o tansık diyarlardan bir yerdi. Bu manzara karşısında insanın, rüya ile hayatın karıştığı yanılgısına düşmesi ve gözlerini ovarak, "Gündüz gözüyle rüya mı görüyorum?" demesi işten bile değildi. Ama çöp konteynerinin içinden yükselen kirlilik ne yazık ki, "donuk bir kahverenginin nemiyle kirlenmiş, grimsi ay beyazlığı"** değildi! Onca güzellikler arasında bile insan, hünerini ortaya koyup çöp üretmişti. Bu doğa şöleni karşısında hayretle bakan gözler, çöp konteynerine iliştiğinde elbet bakanın ruhunun da kirletirdi. Nitekim çöplükler, insan ruhunu kirletir ancak çöpü üreten de ruhu kirli insanlardan başkası değildir.

Dünyaya gelmek zaten kirli bir yazgının itirafı değil miydi? İnsanın dünya serüvenini başlatan ilk günahının kirini temizleme arzusu değil miydi? O yüzden hiçbirimiz temiz değiliz! Zihnimizde gizli hesaplar, kalbimizde kin ve dilimizde kırıcı sözler gizleriz. Hepimiz bedeni kirlenen fahişeye taş atmayı arzular ancak ruhu ilk taşı atacak temizlikte olmayan kişileriz.*

Ey, isyanını çöp konteyneri üzerinde dile getiren! Asıl kirli olan çöpler değildir, ruhlar ve ruhları çürüten düşüncelerdir. Biliyor musunuz? Düşünceler de kokar. Hatta çürümüş düşünceler kirli çöplüklerden çok daha kesif kokar. Çünkü nisyan olan insanın ruhu, etinden daha yavandır. O yüzden çürümüş ruhtan çıkan her şey tıpkı çürümüş et gibi ağızda paslı ve çamurumsu bir tat bırakır.

Bir zamanlar bir bedene ihtiyaç duyduğumuzdan, bizi bir anadan doğurtan kadim ebeler yerine, bugün temiz bir ruha ihtiyaç duyduğumuzdan, "ruhları doğurtmak'tan hoşlanan"** öğretmenlere ihtiyacımız var veya ilk günahın kefareti dahil bizi temize çıkartacak adil yargıçlara veyahut İsa'yı çarmıha geren cellat insafsızlığında cezalandırıcılara. Aksi taktirde kendilerini bekaretle yaratıcıya adayan azizler dahi kirli ruhlarından arınamayacaklar. İçinde cezbelendikleri kirlilik girdabından kurtulamayacaklar. Bir tek kirliliğin kefaretini ödemek için geldikleri bu dünyadan bin bir kirliliğin günahını yüklenerek gidecekler.

* Ahmet Erhan

** Fernando Pessoa

* Barnabas İncili 201

** Jean Paul Sartre